Tazecik Kitap Yorumu: Efrâsiyâb'ın Hikâyeleri - İhsan Oktay Anar

   İhsan Oktay Anar'ın okuduğum üçüncü kitabıyla karşınızdayım (yazılış sıralarına göre okuyorum). Ve şunu üzülerek söylüyorum ki, her okuduğum kitapla birlikte, verdiğim puanlar düşüyor. Umarım Amat'la Suskunlar'ı beğenirim.

   Kitapta, Ölüm'ü ve ölüm vakti gelmiş Cezzar Dede'yi görüyoruz. Ölüm, oyun oynamaya düşkün, bu sebeple Cezzar Dede'ye diyor ki, birbirimize hikâye anlatalım, sen de anlattığın her hikâye için fazladan bir saat yaşa. Cezzar Dede bunu kabul ediyor ve birbirlerine sırasıyla korku, din, aşk ve cennet konulu hikâyeler anlatıyorlar.

   Bu arada, Uzun İhsan'ın bu dünyadaki süresi de dolmuş artık, bu sebeple Ölüm'ün onu bulması ve canını alması gerek. Uzun İhsan'ın peşinden mahalle mahalle gezerken, bir yandan da birbirlerine hikâyelerini anlatıyorlar. Ne var ki, her mahallede Uzun İhsan, Ölüm'ü bir şekilde atlatmayı başarıyor. Uzun İhsan'ın ortadan kaybolmasına yardımcı olan şey de, Cezzar Dede'nin veya Ölüm'ün anlattığı hikâyede geçen bir olay oluyor hep. Örneğin hikâyenin birinde, tüm mal varlığını halka dağıtan bir adamdan bahsediliyor; mahallenin birinde de Ölüm tam Uzun İhsan'ı yakalayacakken, malını dağıtacağını duyuran bir adam sebebiyle halk sokağa dökülüyor ve Uzun İhsan sıvışıyor.

   Hikâyelere gelecek olursak... Çoğu, var olan hikâyelerin uyarlaması; vampir, kurt adam, altın adam, kırmızı başlıklı kız, süpermen vs. Konsept hoşuma gitse de hikâyelerin maalesef hiçbirini sevemedim. Karakterler de içimi bunalttı; dedikoducu insanlar mı dersin, açgözlü olan mı, sırf kötülük yapabilmek, yakınmak için yaşayan mı... Ufak bir nokta olarak da ''abdest'' yerine ''aptest'', ''Abdülzeyyat'' yerine ''Aptülzeyyat'' yazılması biraz kulak tırmalayıcı geldi. Ölüm'ün neredeyse herkes tarafından küçük düşürülmesi ve herhangi bir karşılık vermemesi de hiç beklemediğim bir durumdu. Üslup ve kimi çarpıcı cümleleri için iki veriyorum.

Puan: 2