Grégorie, okuldan nefret eden, on üç yaşında bir altıncı sınıf öğrencisi. İki kere sınıfta kalmış. Artık hiçbir okul onu kabul etmiyor. Hayatı berbat bir halde. Okulda başarısız olması olsun, anne babasının hiç bitmeyen kavgaları olsun... Zor anlarında hep, çok sevdiği dedesi Léon'un yanına kaçıyor. Dedesinin küçük marangoz kulübesi Grégorie'nin hayatının neşe kaynağı.
Aslında Grégorie ellerini kullanmada çok yetenekli; maketler yapmakta, marangoz işlerinde ve daha birçok şeyde. Sadece, okulda verilen dersleri sevmiyor. Ama en sonunda bu işe bir çözüm buluyor.
Grégorie'nin kendisiyle barışması çok hoş bir şekilde anlatılıyor. İlk başlarda otuz beş kilo tembel teneke olduğunu düşünürken sonradan, otuz beş kilo umut çektiğinden bahsediyor.
Bu kitabı ilk defa on yaşımdayken okumuş ve çok sevmiştim. Şimdi tekrardan okuduğumda da kitaba karşı hâlâ aynı hisleri beslediğimi gördüm. Kitap doksan altı sayfa, yarım saatte okunabilse de daha uzun süreli bir mutluluk ve umut sağlıyor insana.
Puan: 5
teşekkürler bayım..
YanıtlaSilRica ederim efenim :D
Sil