Kitap, köylü bir dayımızın yaşadıklarını anlatıyor. Kitap boyunca dayımızın adını öğrenemiyoruz amma, kitabı bitirdiğinizde sanki adamın tüm ömrü boyunca yanındaymışsınız gibi hissediyorsunuz; onu tanıdığınızı biliyorsunuz ya, adını bilmemişsiniz, ne fark eder?
Dayımız bir gün tarlada çalışmaya ara vermiş dinlenirken kenardaki ıslak kayaya gözü ilişiyor. Kendini bildi bileli var bu kaya, ancak ilk defa gözüne farklı bir şekilde görünüyor; sanki altında bir su kaynağı var olduğunu fısıldıyor. Sonra dayımız, bu kaya ve altında olduğunu hissettiği suyun dışında hiçbir şey düşünememeye başlıyor. Koyuyor kafaya, bu devasa kayayı yerinden edecek ve o suyu açığa çıkaracak. Sonra da oraya bir bahçe kuracak, öyle bir bahçe ki, her görenin bir daha bakmak isteyeceği, cennet köşesi bir bahçe.
Dayı kayaya girişmişken, köyde hakkında dedikodu mu çıkmaz, kayaya yakın arazisi olan Muhtar Halil'in- nam-ı diğer İblisin Halil- cinleri tepesine mi üşüşmez, dayının ayağına köstek olmaya mı çalışmaz... Bir bahçe, nasıl nasıl emekler gerektirir. Tabii dayımız yılmaz, her zorluğun üstesinden gelir, o bahçe kurulacaktır, o kadar!
Dayı bahçeyi kurarken ömür de geçip gidiyor haliyle. İlk başta bahçenin kurulma aşamasında zaman yavaş yavaş geçerken; bahçenin sefasını sürme vakti geldiğinde sanki biri hızlandır tuşuna basıyor, alttan nostaljik bir müzik çalarken siz de boğazınızda bir yumru, dayıyı dinlemeye devam ediyorsunuz. Gençler büyüyor, köyden ayrılıp iş bulmaya, gurbete İstanbul'a gidiyorlar. Köyün yaşlıları birer birer ölmeye başlıyor. Köy de yavaş yavaş ölüyor onlarla.
Öykünün karakterleri şahane, bir köyde görmeyi bekleyeceğiniz her çeşit insan var. Cöngün Ali Efe, Emrullah Hoca, Deli Derviş, Çerçi Cemil, İblisin Halil...
Kitap su gibi akıp gidiyor. Oturayım, dayım da anlatsın diyorsunuz. Kitabı elinizden bırakmak da istemiyorsunuz, sanki onun sözünü kesmiş olacaksınız gibi. Dayının anlatımı da çok içten, onunla beraber yaşıyorsunuz, hissediyorsunuz her şeyi. Kitap bittiğinde de, içinize oturuyor o son. Güzel ve çarpıcı. Ve hüzünlü.
Yaşadın ve bitti. Beyhude ömür işte.
Puan: 5
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder