Tazecik Kitap Yorumu: Umut Bıçağı - Patrick Ness

   Todd Hewitt, Prentisstown'daki son çocuktur. Bu kasabada hiç kadın yoktur, hepsi bir virüs sebebiyle ölmüştür. Aynı virüs, hayatta kalan herkesi tuhaf bir şekilde etkilemiş, tüm düşünceleri duyulabilir hale getirmiştir. Sadece erkeklerin değil, hayvanların da düşüncelerini. Sürekli etrafa bir Ses hakim dolayısıyla; düşüncelerin uğultusu.

   Yetişkin olmasına bir ay kala Todd, sessizliğin olduğu bir yer buluyor. Bu yeri bulmasıyla bütün hayatı alt üst oluyor. Bu öğrendiği şey, kaçmak zorunda kalmasına sebep oluyor.

   Dünya'dan farklı bir gezegende geçiyor olaylar. Bu dünyaya ilişkin bilgileri, Todd'un yolculuğunda kısım kısım öğreniyoruz.

   Patrick Ness düşünceleri yazıya dökmeyi çok iyi başarmış. Genelde düşüncelerimiz bölük pörçük veya mantıksız bir toplamdan ibarettir ya hani? Biz bir şey üzerinde yoğunlaşınca ancak düşüncelerimiz bir mantık çerçevesine oturur veya hizaya girer. Ness yoğunlaşmadan önceki bu düşünce kaosunu dile dökmeyi başarmış işte. Takdir ettim. Hayvanların düşüncelerini de tüm saflığıyla yazıya dökmüş ki, bunlar çok hoşuma gitti, aynı zamanda sırıttırdı beni epey.

    Bu arada, kitap sokak jargonuyla yazılmış. Kitabı bitirdiğinizde konuşma dilinizin birazcık bozulması ihtimali var :D Çevirmen Kerem Işık'ı tebrik etmek lâzım, oldukça iyi bir iş çıkarmış bu bozuk dili çevirirken (neresinden tutasınız ki bu cümlenin... iyi anlamda söylüyorum :D).

   Kitap oldukça orijinal ve kitabı sevdim. Ancak kitapta hoşuma gitmeyen birkaç nokta da var. Bazı karakterlerin tuhaf veya gerçekdışı halleri kitaptan soğumama sebep oldu (Küçük bir spoiler: Tüm zamanların burunsuz en kötü adamı ödülü Aaron'a gidiyor! Tebrikler Aaron, Voldemort'u bile solladın. Hem Voldemort bile bu kadar çok saldırıdan sağ çıkamazdı, hem de Aaron'ın bir hortkuluğu bile yok!). Kitapta sevmediğim bir başka konu da, şiddete-daha doğrusu vahşete- yer verilmesi, okurken epey kötü hissettim. Son olarak da, hoşuma gitmeyen nokta değil de, bir eksiklik olarak gördüğüm bir şey var: Betimlemeler. Viola ve Todd'un tipine ilişkin hiçbir şey bilmiyoruz. Daha doğrusu neredeyse kimsenin tipine dair bir şey bile bilmiyoruz. Yazar, okuyucunun hayal gücüne bırakmıştır belki, öyle olsun...

   Sonuç olarak, çok ilginç bir okuma deneyimi oldu benim için. Kitabı ilk okuduğumda pek beğenmemiştim ve serinin devamını da okumayı düşünmüyordum. Bu acele yargımdan vazgeçip kitabı tekrar okuduğuma memnunum. Patrick Ness'i sevdiğim yazarlara eklemeyi istiyorum, hadi hayırlısı.

   İnternette biraz araştırdım da, hayran çizimi eserler buldum, bazıları çok hoşuma gitti, paylaşayım sizinle de. Todd ve Viola çizimlerinden en beğendiğim ve hayalimdekine en yakın olanı koymakla başlayayım. Hem, Delidolu kapağındaki Todd'un siluetine bakın, bu resimdekini andırmıyor mu ama? Not: Resimleri Pinterest'ten buldum: Link, link ve link.

   Resimlerden önce, bu kitaba pek yakıştırdığım bir şarkıyı da ekleyeyim. Seversiniz umarım ^_^

   Edit:
   Serinin ikinci kitabı Sorgu ve Yanıt'ın yorumu burada.
   Serinin üçüncü kitabı İnsan Denen Canavar'ın yorumu burada.
   Serinin buçuğuncu kitapları The New World (Yeni Dünya, 0.5), The Wide, Wide Sea (Engin, Engin Deniz, 2.5), Snowscape (Kar Umacısı, 3.5) yorumları burada.

Puan: 4