Herman Melville etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
Herman Melville etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
13 Ekim 2014 Pazartesi
Tazecik Kitap Yorumu: Kâtip Bartleby - Herman Melville
Bu kitabı ne zaman bitirdim? 17 Eylül'de.
Yorumunu ne zaman yazıyorum? 13 Ekim'de.
Neden? Çünkü böyle yapmayı tercih ettim. İstesem, yazmamayı da tercih edebilirdim. Peki başka herhangi bir şeyi yapmamayı tercih etmeye gücüm yeter mi? Özgür müyüm o kadar?
Kitabın anlatıcısı, bir mühürdarlık bürosu yöneticisi bir beyefendi. Kitap ise onun kâtiplerinden Bartleby hakkında. Bartleby tuhaf bir insan, ilk başlarda doğru düzgün çalışsa da sonraları artık ''yapmamayı tercih ettiğini'' söyleyerek işini yapmayı bırakıyor. Patronu onu işten çıkarıyor, ama o ''gitmemeyi tercih ettiğini'' söylüyor. Ne kadar garip geliyor kulağa, değil mi? İçinde yaşadığımız toplumun kurallarına o kadar bağlanmışız ki, bu kurallara uymayı reddetmeyi hayal bile edemiyoruz. İşten çıkarılmaya karşın, ayrılmayı reddetmek? Daha doğrusu ayrılmamayı tercih etmek? Aklımıza sığmıyor.
Güzel, sorgulatan bir kitap yazmış Herman Melville; yetmiş beş sayfacık kitapta çok şey anlatmayı başarmış. Öte yandan kitabın düşündürme yönünü sevsem de, kurguyu pek sevemedim, Bartleby'nin davranışları beni sinir etti-niye kızıyorum ki halbuki, adam sadece tercihlerde bulunuyor-. Bazı kalıpların dışına çıkamıyorum düşünürken, belli ki. Vah ben, vah Bartleby, vah insanlık!
Puan: 3
3 Ekim 2014 Cuma
Sıradakinden Alıntı
İlk önce, sadece üzülmüş, yürekten acımıştım ona; ama Bartleby'nin yalnızlığı imgelemimde gitgide büyüdükçe o üzüntü korkuya, acıma hissim de tiksintiye dönüştü. Sefaleti düşünmenin ya da görmenin bir noktaya kadar içimizde şefkat uyandırması hem çok doğru hem de çok korkunçtur; ama bazı özel durumlarda, o noktanın ötesine geçmez duygularımız. Bunun tek suçlusunun insan ruhunda doğuştan bulunan bencillik olduğunu düşünürseniz yanılırsınız. Bunun nedeni, aşırı ve yapısal hastalıkları iyileştirme konusunda duyulan umutsuzluktur. Duyarlı biri için, acıma ile acı çoğunlukla aynı şeydir. Ve sonunda böyle bir acımanın yardıma yeterli olmayacağı anlaşıldığında sağduyu ruhun ondan kurtulmasını ister.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)