İnsanlar gelecekte dünyamızı geri dönüşü olmazcasına mahvetmiş, savaşlar çıkmış ve sanırım dünya yok olmuş. Kurulan Yeni Dünya'da ise artık şiddet yasak. İnsanlar ''şiddet gereksinimlerini'' ise Epic adlı oyunla karşılıyorlar. Aslına bakarsanız toplumun düzeni de Epic üzerine kurulu.
İnsanlar Epic'te oluşturdukları karakterlerle savaşır ya da maceralara atılır. Ama oyunda kazanılan sanal paralarla gerçek hayatta bir şeyler alınabildiği düşünüldüğünde, kimse maceraya atılma riskini göze almaz kolay kolay, savaşıp para kazanmaya bakarlar.
Öğrenciler okullarından mezun olurken Epic turnuvasına katılırlar. Epic turnuvasında başarılı olan öğrenciler, onları oyunda daha da ustalaştıracak olan üniversiteye gitmeye hak kazanırlar.
Oyunun kötü tarafı ise, bir kere ölünürse şimdiye kadar tüm kazanılanların gidiyor olmasıdır. Gerçek hayatta madenlerde ağır koşullar altında çalışmak zorunda bırakılmaya kadar kötü sonuçları olabilmektedir kaybetmenin.
Erik bu sistemin çarpıklığından şikayetçidir, turnuvasına da az bir zaman kalmıştır. Buna rağmen Erik sürekli oyundaki ejderhayla savaşıp ölüp durmaktadır. Aslında, ejderhayı yenenlerin ömürlerini refah ve güce sahip bir şekilde yaşadıkları düşünüldüğünde, ödülün cazibesi anlaşılabilir. Yine de anne babası Erik'e oyunu doğru düzgün oynaması için yalvarır, Erik ise tamam deyip yine akıntının tersine yüzer; dövüş yeteneği pek olmayan, ancak epey göz alıcı bir karakter tasarlar. Bu şekilde de kendince sisteme meydan okumaktadır, ancak bunu daha büyük çaplı yapabilmek varken, neden bu kadarcıkla yetinecektir?
Kitap gerçekten çok güzeldi ve sürükleyiciydi. Yazar oyunu iyi tasarlamış. Ancak oyunu anlatırken detaylara girmesine rağmen, gerçek yaşamı çok ihmal etmiş. Bir başka eleştirim de kitapta her şeyin yolunda gitmesi üzerine, inandırıcılığı zedelemiş maalesef.
Epic'in iki devam kitabı daha bulunmakla beraber, konuları birbirinin devamı şeklinde değil. Aynı evrende geçen farklı öyküler olarak düşünülebilir. Bu kitabı severseniz onlara da bir göz atabilirsiniz.
Puan: 4,5
